فضیلت قرائت قرآنفضیلت قرائت قرآن، فضیلت و پاداش قرائت قرآن، با استناد به احادیث است. ۱ - روایات پیامبر در فضیلت قرائتبرای فضلیت قرائت قرآن مباحث فراوانی در اول تفاسیر قرآن و بسیاری از کتاب‌های علوم قرآن بیان شده که عمده آن در سخنان پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و ائمه اطهار علیهم‌السّلام آمده است. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم درباره فضلیت قرائت قرآن می‌فرماید: «خداوند قلبی را که ظرف قرآن شده است عذاب نمی‌کند». آن حضرت می‌فرماید: «هرگاه معلم قرآن «بسم الله الرحمن الرحیم» را به شاگردی بیاموزد، خداوند برای معلم و کودک و پدر و مادر او رهایی از آتش را مقرر می‌کند». همچنین رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم به سلمان فارسی فرمودند: «قرآن بخوان؛ چون قرائت قرآن کفاره گناهان، سپری برابر آتش و ایمنی از عذاب است». ۲ - سه روایت دیگر هم مضموندر سه روایت هم مضمون می‌خوانیم: ۱. «هرگاه مؤمن قرآن بخواند، با نظر رحمت به او نگریسته می‌شود». ۲. «هرگاه مؤمن قرآن بخواند، خداوند درهای رحمت را بر او بگشاید و به خاطر هر حرف قرآن که از دو لب قاری خارج شود، تا روز قیامت فرشته‌ای برای او تسبیح خواهد گفت». ۳. «خانه‌ای که در آن قرآن خوانده می‌شود، برای اهل آسمان می‌درخشد؛ آن گونه که ستارگان برای اهل زمین می‌درخشند». ۳ - قرائت بهترین عبادت و شریفترین کارپیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم می‌فرماید: «بهترین و برترین عبادات، قرائت قرآن است، و شریفترین امت من، حاملان قرآن و شب زنده داران هستند». همچنین رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: «شریفترین کار امت من، قرائت قرآن است». [۲]
بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص(۱۳۵-۱۳۹).
[۴]
سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص(۲۶۷-۲۷۳).
[۵]
سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص(۲۰۹-۲۱۰).
[۶]
خوشنویس، جعفر، القرآن الکریم فی احادیث الرسول الاعظم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم ، ص(۲۴-۳۳).
[۸]
خویی، ابوالقاسم، ۱۲۷۸ - ۱۳۷۱، البیان فی تفسیرالقرآن، ص(۳۳-۳۸).
امام خمینی باتوجه‌به آموزه‌های قرآنی و روایی، و تلاوت قرآن و اهمیت آن تاکید دارند و نسبت به غفلت از آن هشدار داده‌اند. ایشان با استناد به روایتی معتقد است کسی که قرآن را بسیار قرائت کند و با او عهد تازه کند و در حفظ آن بکوشد، دو اجر به او عطا می‌شود. به باور ایشان قرآن عهد خداوند است به‌سوی بندگان: لذا سزاوار است که هر مرد مسلمانی در هر روز به آن عهد نظر کند و از آن پنجاه آیه قرائت کند. امام خمینی میزان درجات قاریان را به میزان قرائت قرآن توسط آنان می‌داند و ازاین‌رو کسانی که ده، پنجاه، صد، دویست، سیصد یا پانصد آیه از آیات قرآن را تلاوت می‌کنند به ترتیب در زمره غیر غافلین، ذاکرین، قانتین، خاشعین، فائزین و مجتهدین نوشته می‌شوند و کسی که هزار آیه تلاوت کند، فراوان از نیکوکاری برایش نوشته می‌شود. به باور ایشان کسی که خود را عادت داد به قرائت قرآن و اسماء الهیه از کتاب تکوین و تدوین الهی، کم‌کم قلب او صورت ذکری و آیه‌ای به خود می‌گیرد و باطن ذات، محقق به ذکر الله و آیت می‌شود. امام با استناد به روایتی، تلاوت قرآن را یکی از وصایای پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دانسته و خاطرنشان می‌کند فضیلت همراه داشتن قرآن، تلاوت، تمسک، مداومت و تدبر در معانی و اسرار قرآن کریم، بیش از آن است که به فهم قاصر بشر برسد. به باور ایشان قرائت قرآن حتی اگر همراه معرفت نباشد نیز اثر دارد؛ زیرا این کتاب از طرف محبوب است و نامه محبوب، هرچند عاشق و محب مفاد آن را نداند، محبوب است و ممکن است قرائت قرآن با این انگیزه، سبب توفیق و همراهی از طرف محبوب شود. [۱۴]
خمینی، روح‌الله، دانشنامه امام خمینی، ج۳، ص۵۰۵، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰.
۴ - پانویس۵ - منبع• فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «فضیلت قرائت قرآن». • دانشنامه امام خمینی، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰ شمسی. رده‌های این صفحه : دیدگاه های تفسیری امام خمینی
|